തോന്ന്യാസം

പുരുഷ മേല്ക്കോയ്മയുടെ പാപ്പരത്തത്തെ കുറിച്ചും, സ്ത്രീ ശാക്തീകരണത്തിന്റെ ആവശ്യകതയും ലിംഗ സമത്വത്തിന്റെ അനിവാര്യതയും അനർഗള നിർഗളമായി പ്രസംഗിച്ചു കൊണ്ടിരുന്ന സ്ത്രീ വിമോചക പ്രവർത്തക, സദസ്സിലെ ആ  കാഴ്ച കണ്ടു പൊട്ടിത്തെറിച്ചു പോയി. തന്റെ മകളും ഒരു ആണ്‍ സുഹൃത്തും അടുത്തടുത്ത് ചേർന്നിരിക്കുന്നു, ഇടയ്ക്കിടെ അവർ പരസ്പരം ആരോഗ്യപരമായ കുശലാന്യേഷണങ്ങൾ നടത്തുന്നു.

"നാണമില്ലല്ലോടാ പൊതു സമൂഹത്തിൽ വെച്ചിങ്ങനെ സ്ത്രീകളോട് സംസാരിക്കാനും അടുത്തിരിക്കാനും, വൃത്തികെട്ടവാൻ;   പെണ്ണാണെന്ന വിചാരം നിനക്ക്  ഇല്ലാലോ,  നിന്നെയൊക്കെ ഇതുവരെയും കർട്ടനിട്ടു വേർതിരിച്ചിരുത്തിയ സ്കൂളിലും കോളേജിലും പഠിപ്പിച്ചതൊക്കെ വെറുതെ ആയലൊ !!"

അതുവരെ താത്പര്യത്തോടെ കേട്ടിരുന്ന സദസ്സ് രണ്ടായി  ഇരു വശത്തേക്കും പിരിഞ്ഞിരുന്നു- ആണായും പെണ്ണായും. വേദിയിലും സദസ്സിലും ഇരുവർക്കുമിടയിൽ, മറ സംഘടിപ്പിക്കുവാനായുള്ള പരക്കം പാച്ചിലിലായി സംഘാടകർ പിന്നെ. മുഖ്യ പ്രഭാഷകനായി  മന്ത്രി പുംഗവനെ   ഈ അടിയന്തരഘട്ടത്തിൽ ലഭിക്കുമോ എന്ന് ആരായുകയുണ്ടായി. ചാനലുകളിൽ ചർച്ചകളായി, ക്യാംപസ്സുകളിൽ പ്രതിഷേധങ്ങളായി, സദാചാര പോലീസ് പരിഷകൾക്ക് ഊര്ജ്ജവുമായി.

 കർണ്ണൻ 

ചിലർ  അങ്ങനയാണ്- തോൽവിയുടെ കൂട്ടുകാർ. വിജയം അർഹിച്ചവരെങ്കിലും തോറ്റുപോയവർ. മഹാഭാരതത്തെ ഒരു വെറും കഥയായി മാത്രം കാണാതിരിക്കാൻ എന്നെ പ്രേരിപ്പിച്ചത് ഒരേ ഒരാളാണ്- കർണ്ണൻ. ഗുണത്തിലും നൈപുണ്യത്തിലും ഏവരെക്കാൾ  മുൻപൻ; പക്ഷേ ഫലത്തിൽ......

ഞാൻ കർണ്ണനെ സ്നേഹിക്കുന്നു ഒരുപാടൊരുപാട്. അതൊരു കഥാപാത്രമല്ല, ഭൂമിയിലെ ചില ജന്മങ്ങളുടെ ആത്മാവിഷ്കാരമാണ്. അത് മനസ്സിലാക്കാൻ കഴിയാത്തത് കൊണ്ടായിരിക്കാം കർണ്ണശാപത്തിന്റെ കെട്ടുകഥ പറഞ്ഞു ബോധ്യപ്പെടുത്താൻ ശ്രമിച്ചത്. പക്ഷേ, കർണ്ണശാപമേന്തുന്ന കർണ്ണജന്മങ്ങൾക്കു മനസ്സിലാകാൻ കെട്ടുകഥയുടെ പിൻബലം ആവശ്യമില്ല.

യുദ്ധഭൂമിയിൽ ആവനാഴി നിറയെ അസ്ത്രങ്ങൾ ഉണ്ടായിട്ടും ഉപയോഗിക്കാനാവാതെ, നിസ്സഹായനായി, ആത്മനിന്ദയുടെ കുരുക്കിൽ തലയറ്റു വീഴുമ്പോഴും കാഴ്ചകാർ പറയും- "കർണ്ണൻ, ഒരു ഇതിഹാസം".

അന്യം

മാറുന്ന ലോകത്തിൻ 

മാറ്റം ഉൾക്കൊള്ളാൻ സാധ്യമാം  

മാറുന്ന ഹൃദയമെനിക്കിന്നന്യം 

തെറ്റിനെ കണ്ണിൽ  പതിയാതെ 

അവഗണി ക്കുമൊരു നയന-

മാണെനിയ്ക്കിന്നവശ്യം.....

അന്യൻറെ ദുഃഖങ്ങൾ ഉള്ളിലേക്കെടുക്കാതെ 

കെട്ടിയടച്ചൊരു കാതാണെനിക്ക് വേണ്ടൂ 

തൻറെ തൻ പ്രശ്നത്തിൻ 

പരിഹാരത്തിനായ് മാത്രം 

ഉയരുന്നൊരു  ജിഹ്വ ഞാൻ 

സ്വായക്തമാക്കേണ്ടൂ.....

അന്യമാം ലോകത്തിൽ 

അന്യനായ് ഞാൻ നിൽപ്പൂ സ്തബ്ദനായ്.

ഇരട്ടകൾ

ഇഷ്ടവും അനിഷ്ടവും ഇരട്ടകളായിരുന്നു 

സഹജാതരെങ്കിലും സമജാതരല്ല 

ഇഷ്ടമനിഷ്ടമായും അനിഷ്ടമിഷ്ടമായും 

പലരും തെറ്റുദ്ധരിച്ചു 

ഇഷ്ടത്തിനനിഷ്ടത്തെ വെറുപ്പായിരുന്നു 

അനിഷ്ടത്തിനിഷ്ടത്തോട് സ്നേഹവും 

മുതിർന്നപ്പോൾ ഇഷ്ടം ഇടത്തോട്ടും 

അനിഷ്ടം വലത്തോട്ടും നടന്നകന്നു.

ഞാനും നീയും

ഞാൻ ഞാനാണ്‌ ;

നീ വെറും നീ മാത്രം.

നീ ഞാനല്ലാത്തതിനാലും

ഞാൻ ഞാനായതുകൊണ്ടും

നിന്നെയെനിക്കിഷ്ടമേ അല്ല .

JOKER

While playing cards, luckily got a joker

The moment I saw his smiling face,

It reflected in my face as in a mirror

It was not just a mere reflection

Moreover I resemble him very much.

You might be wounded, if someone calls you ‘Joker’

But for me, it gives a spiritual bliss;

Because my face, my actions make others happy

Rather the costume masks my tears.

Who wants to have a worthless sympathy!

I feel pity for crying in front of others

It’s better to be mocked by others;

At least I might be a reason for them to laugh.

And I believe strongly that it is divine,

Making others happy while you are crying.

Railway Station

I waited for my train;

Oh, it seems to be late......

On that rough cemented platforms,

For long I waited that.

I got a sprain in my left leg,

So I took rest on a railway bench.

Many trains passed by and,

Many people around me caught their train.

How lucky they are, I dawned

To start their own journey.

I’m still waiting for my train,

Sitting on this rugged and wrinkled railway bench......

Children waved from the passing trains;

I waved back, yet feeling shy

Waiting waiting, I lost my patience

Anger crept on me, I cursed my decision;

Even though it never seemed to be a wrong one.

I cursed the railway department;

Though they are helpless.

Finally I complained the God the Almighty;

Although He gives me the freedom to decide.

At the very moment a crow showed its protest upon me,

Then I cursed myself and rushed to the nearest water source,

As my day’s fortune it was out of service.

Instead of getting angrier I calm down.......

Not because of sprouting a sudden spiritual patience,

But out of helplessness.

When my waiting time extends,

Along with that my patience also grew

Or the limit of endurance increases.

From there, I derived a new theory;

‘Waiting period is directly proportional to the limit of endurance’.

When I find real comfort and relief,

In sitting on that old railway bench,

And want to sit there quietly some more time;

Suddenly came the announcement,

About the arrival of my train.